De voorstelling heet: De Droomfabriek. Het is een voorstelling die gemaakt is door de kinderen van de dansschool Totally Dance. Mijn neefje en nichtje Jan en Vera Jonker dansen in de voorstelling. De choreografe is de eigenares van de dansschool: Kelly. De voorstelling vindt plaats in het Kennemer theater in Beverwijk op  9 en 10 juni 2017.

 

Ik ben nog nooit naar een dansvoorstelling geweest, maar deze keer wilde ik mijn neefje en nichtje wel eens zien. Zij zijn beiden altijd heel enthousiast. Ik weet dat alle kinderen van de dansschool in de voorstelling dansen, ook de jongsten, dus ik verwacht  verschillende dansen wat betreft niveau.

 

De voorstelling heet: De droomfabriek. Het gaat over Liz. Zij is een dromer en woont samen met haar vader. Haar moeder is overleden en haar vader mist haar heel erg. Sander, de vader van Liz, is niet zo'n dromer. Hard werken, daar gaat het om! Liz snapt niet waarom haar vader niet van dromen houdt. Het is het leukste wat er is! Waarom haar vader niet van dromen houdt moet Liz maar eens gaan onderzoeken...                                      

Het boeiendste in de voorstelling vond ik toen er gedanst werd op een rap. Dat is een muzieksoort waar ik van hou dus toen werd mijn aandacht getrokken. 

Het minst boeiende vond ik de dansen van de allerjongsten, hoewel die natuurlijk erg hun best deden. De muzieksoort bij die dansjes is niet echt de muziek die ik leuk vind.

 

Er werden verschillende danssoorten gebruikt. Meestal een soort streetdance maar er was ook klassiek ballet te zien. Armen en benen waren veel in beweging. De dansers dansten over het hele podium. Soms kwamen ze van een kant op, soms van twee kanten. Het meisje Liz had in elke dans een rol. Soms danste ze er tussen, op eigen manier. Soms was ze zelf ook een onderdeel van de dans. De vader was ook vaak onderdeel van het geheel. Soms zat hij op de achtergrond aan een bureau maar later in de voorstelling danste hij mee. Tussen de dansen in was er een voice-over die iets vertelde over de droom van Liz. De achtergrond was een groot scherm waarop soms een tekst, soms bewegende kleuren of soms de originele zanger te zien waren. Vaak werd er ook een bed gebruikt wat het bed in de slaapkamer van Liz voorstelde.

De muziek waar op gedanst werd ging meestal over dromen of wat iemand graag wilde. Het waren moderne liedjes, behalve de klassieke balletdansen. In totaal werden er 30 dansen opgevoerd. De dansen waren geschreven voor verschillende leeftijden en dus voor verschillende niveaus. 

 

Ik denk dat de choreografe met de voorstelling wilde overbrengen hoe leuk dansen is om te doen en dat het voor alle leeftijden is. Dat kwam wel overeen met mijn verwachtingen van deze voorstelling.

 

Ik vind dat de voorstelling in haar totaliteit goed van opzet is. Er waren kinderen van verschillende leeftijden en ieder had dansen op eigen niveau. De voice-over gaf duidelijk aan wat er op dat moment gebeurde. Het decor (de projectie) gaf de stemming goed weer: soms spannend, soms verdrietig, soms vrolijk. Er was afwisseling van leeftijdgroepen tijdens de voorstelling en dat maakte dat je geboeid bleef.

Ik geef deze voorstelling een dikke 8.