ik ben naar de Hallen geweest in Haarlem naar de tentoonstelling over Humer in kunst. 101 jaar lachen om kunst. Dit gaat vooral over de kunst stijl van Dada wat vooral bedoeld was om een beetje te spotten met de des tijds huidige kunst wat erg serieus was. het was ook een protest tegen de burgercultuur.

 

heel veel kunst die ik heb gezien was zeer apart. sommige stukken vond ik persoonlijk nou niet echt kunst. zoals een elekrischiteitskabel die uit een doos was gehaald, ze noemden dat kunst terwijl het gewoon een kabel was die op de grond was gegooid en dat vond ik persoonlijk onzin. ik vond een hoop andere stukken erg leuk om te zien zoals onder andere het kunstwerk helemaal bovenaan. muziek: niet om áán te horen, voor wie niet luisteren kan. of het stuk hierboven vond ik ook erg apart en interessant om te zien omdat het er heel erg dromerig uit ziet. wat ik achteraf toch het mooiste kunstwerk vind is een strip, over een wetenschapper die perrongeluk zijn koffie had opgedronken en de ober om nieuwe ging vragen. dit was erg grappig gebracht.

 

hoe het gebouw was ingericht vond ik goed gedaan. als je binnenkomt kom je gelijk uit bij de balie en kon je om de hoek je tas in een ( gratis ) kluisje stoppen en kon je zo doorlopen de eerste kamer in. je had allerlei verschillende kamers waarvan 1 heel apart was: de kamer was helemaal leeg maar in het plafon zaten allemaal lichtjes en er zaten in de muren speakers die verschillende geluiden maakten. wat de bedoeling was van deze kamer was dat ieder persoon zijn eigen verhaal in zijn hoofd zou krijgen want er kon een spannende en dan weer vrolijke stemming gecreëerd  kon worden. dit gebeurde omdat mensen geen beeld te zien kregen.